İlk kimin, nasıl aklına gelmiş olabilir ‘kırılmaz bir cam’ üretmek?
Kaldı ki böyle bir buluş nasıl mümkün olabildi? Bu teknolojinin yalnızca günümüzde olabileceğini düşünseniz de aslında bir asır öncesine dayanıyor!
20. yüzyılın başlarında Fransız kimyager Edouard Benedictus, camın dayanıklılığını artırmak için bir yenilik geliştirdi.
Günlük hayatımızın pek çok yerinde kullandığımız bir materyal olan cam, 1903’te Benedictus’un cam katmanları arasına selüloit adlı bir plastik madde ekleyerek lamine güvenlik camının ilk örneğini geliştirmesiyle bulundu. Bu keşif, camın güvenlik amaçlı kullanımında da bir dönüm noktası olmuştu.
Benedictus'un buluşu, camın kırılganlığını ortadan kaldırmayı ve camın mermilere karşı dirençli hâle gelmesini amaçlıyordu. Camın iç yapısına eklenen selüloit tabakaları, camın kırılmasını engelleyerek daha sağlam ve güvenli bir malzeme hâline gelmesini sağladı.
Günümüzdeki gelişmeler nasıl oldu?
Günümüzde kurşun geçirmez cam, genellikle polivinil butiral (PVB) adlı bir plastik malzeme kullanılarak üretiliyor. PVB, cam levhalar arasına yerleştirilen ince plastik tabakalar hâlinde bulunur.
Bu tabakalar, camın daha fazla dayanıklılık kazanmasını sağlıyor. Üretim sürecinde cam ve PVB tabakaları yüksek sıcaklık altında ısıtılıyor ve plastik tabakalar cama yapışarak katmanların birleşmesini sağlıyor. Bu işlem de camın sağlamlığını artırarak darbe ve mermi gibi dış etkenlere karşı dirençli hâle gelmesini sağlıyor.
Kurşun geçirmez camların kalınlığı kullanım amacına göre değişse de genellikle 10 cm oluyor.